Fragment uit 'Kinderen van de Ring'
‘Mama is dood!’ Kendra’s moeder was een van de eerste
slachtoffers in Star City van de Martiaanse pest. De ziekte
was nog steeds ongeneeslijk. Ze stierf vijf jaar geleden.
‘Ik bén je mama!’ zei Jill wanhopig.
Hoe dikwijls had Kendra dat verhaal al gehoord? ‘Dat
ben je niet. Je lijkt zelfs niet op haar!’
’Natuurlijk niet, Kendra. Ik heb een nieuw lichaam laten
maken.’
‘Mama was al drie jaar dood toen jij op de proppen
kwam.’
‘Zo lang duurt het nu eenmaal om een nieuw lichaam te
bouwen! Kendra, mijn lichaam is veranderd, maar mijn hart,
mijn ziel, mijn geest, dat is allemaal hetzelfde gebleven.’
‘Je maakt mij niet wijs dat je de ziel van iemand kunt
vastleggen in een datakristal.’
‘Ik maak je niets wijs. Het is een wetenschappelijk feit.’
‘Gaan we het zo dan doen van nu af aan? Als we te oud
worden naar onze zin, dan slaan we onze herinneringen en
onze ziel op en gaan lekker dood. Een tijdje later hebben we
een nieuw jong lichaam met een perfecte kopie
van onze éérste hersenen.’
‘Kendra, voor ik stierf hebben je papa en ik er heel lang
over gepraat. Hij wilde niet dat ik stierf en ik... ik wilde
niets liever dan bij jou en bij hem blijven. Deze terugkeer,
in dit nieuwe lichaam, was voor ons de beste keuze. Het is
een dure ingreep, maar we konden het nog net betalen. Je
bent nog jong. Ooit zul je begrijpen dat dit nieuwe lichaam
voor ons allemaal een geschenk was.’
25
‘Ach wat!’ siste Kendra. Ooit, ooit, ooit. Ze leefde nú en
ze begreep het niet. Ze had gehuild om haar
moeder, weken lang. En dan op een dag stond
plots deze babe voor de deur en zei dat ze
mama was. Begreep Jill dan niet wat ze had
aangericht? Hoeveel pijn het allemaal deed?
Kendra sprong naar de deur. Ze had aangevoeld
dat de kar bij de volgende halte aankwam en
wilde maar één ding: zo snel·mogelijk weg, weg
van Jill. Even dacht ze aan haar kamer in het
huis bij het Flamingomeer, één van de mooiste
plaatsen in de Spaanse Cilinder. Ondanks Jill
was het haar thuis. Ze hield ervan, maar als ze
er nu naartoe ging, dan raakte ze er voorlopig
niet weg. Daar zou Jill wel voor zorgen.
De tubeskar stopte.
‘Kendra!’ riep Jill, maar ze was te laat.
‘Ik heb nog wat te regelen!’ riep Kendra, en
stortte zich bij het openen van de deur in de
massa. Ze had maar een ogenblik nodig om zich
te oriënteren. Dit was Gagarin Station, één van
de drukste tubesstations van Star City.
Genoemd naar de allereerste mens in de
ruimte. Kendra bevond zich in een hemelhoge
hal waarin duizenden mensen krioelden als
mieren in hun nest.·Zakenlui in modebewuste
grijze pakken, hippies met knielange blauwe en
paarse haren, Syco’s zo klein als dwergen,
bedelaars, verkopers, toeristen, schoolkinderen
… Je zag er steeds meer met compacte
ademmaskers over hun mond en neus. Het
waren dure toestellen die de lucht steriel
maakten voor je die inademde. De schrik voor
de Martiaanse pest joeg de verkoopscijfers van
de maskers de hoogte in.
·
26
Boven de hoofden van de massa raasden
tubeskarren door negen doorschijnende tubes
van polyglas kriskras door elkaar. Iets lager
gleden tientallen mistschermen door de lucht,
met daarop reclameboodschappen voor
frisdrank, vidpodgames, vakanties en zelfs
kolonies op Venus en Mars. Nog lager zweefden
kegelvormige Politiecybro’s, die de menigte in
de gaten hielden. Ze droegen tegenwoordig
grote waarschuwingsschermen mee, met daarop
slogans die waarschuwden voor de Martiaanse
pest. Tussen de harrewarrende mensen door
schoven mensachtige Verkoopscybro’s. Die
brachten luidkeels duizend en één dingen aan
de man, van chocoladerepen tot muziek en
nieuwslinks. Het was een kakofonie van
jewelste.
‘Kendra!’
Kendra keek achterom. Ze zag dat Jill erin
geslaagd was uit de tubeskar te komen. Pech.
Dat werd rennen. Molenwiekend met haar
ellebogen baande Kendra zich een weg in de
richting van de wenteltrap die naar één van de
tubes leidde. Dat ontlokte aan een heleboel
voorbijgangers verwensingen en protest.
Kendra’s kleine gestalte werkte in haar
voordeel. Het was veel eenvoudiger voor haar
om door de massa te komen dan Jill. Met een
ruime voorsprong bereikte ze de wenteltrap.
De trap nam Kendra op en tilde haar
vliegensvlug omhoog, naar het volgende perron.
Daar kwam net een tubeskar aangereden.
Kendra sprong er in. Ze zag nog net hoe .Jill de
wenteltrap bereikte toen de deuren van de kar
dicht gleden.
De kar flitste weg